เด็กระดับประถมศึกษา ไม่อยากไปโรงเรียนต้องทำอย่างไร

 

เด็กวัยประถมอาจประสบปัญหาในการตั้งใจเรียนเนื่องจากปัจจัยหลายประการ ตั้งแต่การมีสมองที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะซึ่งยังไม่มีสายสำหรับสมาธิที่ยั่งยืน ไปจนถึงการขาดสื่อการสอนและสื่อการสอนที่เหมาะสมกับวัย ความสามารถของเด็กในการจดจ่อกับการเรียนมีความสำคัญต่อความสำเร็จด้านการเรียนและพัฒนาการทางอารมณ์ อย่างไรก็ตาม มีสาเหตุหลายประการที่ทำให้เด็กประถมบางคนไม่ตั้งใจเรียน

ประการแรก สิ่งสำคัญคือต้องสังเกตว่าเด็กวัยประถมมีสมองที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะ ซึ่งอาจมีประสิทธิภาพน้อยกว่าในการจดจ่อกับงานบางอย่าง เยื่อหุ้มสมองส่วนหน้า (prefrontal cortex) ซึ่งทำหน้าที่บริหาร เช่น การทำงานให้เสร็จสิ้นและการควบคุมแรงกระตุ้น ยังคงพัฒนาในช่วงวัยเด็กและวัยรุ่น สิ่งนี้อาจทำให้เด็กวัยประถมโฟกัสไปที่งานหรือกิจกรรมเดียวเป็นระยะเวลานานได้ยาก นอกจากนี้ พวกเขาอาจถูกรบกวนได้ง่ายจากสิ่งเร้าภายนอก เช่น ผู้คนหรือวัตถุอื่นๆ ในสิ่งแวดล้อม เป็นผลให้พวกเขาอาจพบว่ายากที่จะมีสมาธิกับการเรียน

ประการที่สอง เด็กวัยประถมอาจมีปัญหาในการตั้งใจฟังเพราะไม่ได้รับสื่อหรือคำแนะนำที่เหมาะสมกับวัย การศึกษาพบว่าเมื่อนักเรียนได้รับการสอนเนื้อหาที่ก้าวหน้าเกินไปสำหรับพวกเขาหรือไม่มีส่วนร่วมกับพวกเขา พวกเขามักจะรู้สึกเบื่อและหมดความสนใจในเนื้อหานั้นอย่างรวดเร็ว นอกจากนี้ หากวิธีการสอนที่ครูใช้ไม่ดึงดูดความสนใจของนักเรียนหรือดึงความสนใจของนักเรียน ก็อาจเป็นเรื่องยากสำหรับพวกเขาที่จะมีสมาธิในการเรียน ตัวอย่างเช่น หากเด็กพบว่าการบรรยายน่าเบื่อหรือซ้ำซากจำเจ พวกเขาก็จะไม่สนใจในชั้นเรียน

ประการที่สาม เด็กนักเรียนชั้นประถมศึกษาบางคนอาจมีความยากลำบากในการให้ความสนใจเนื่องจากปัญหาพื้นฐาน เช่น โรคสมาธิสั้น (ADHD) หรือความบกพร่องทางการเรียนรู้ สภาวะเหล่านี้อาจทำให้เด็กเสียสมาธิได้ง่ายและไม่มีสมาธิกับการเรียน พวกเขายังอาจประสบปัญหาในการจัดระเบียบข้อมูลและทำงานให้เสร็จตรงเวลาเนื่องจากทักษะความจำในการทำงานไม่ดีหรือความยากลำบากในการประมวลผลข้อมูลอย่างรวดเร็ว หากปัญหาเหล่านี้ไม่ได้รับการแก้ไข อาจขัดขวางความสามารถของเด็กในการให้ความสนใจในชั้นเรียนและนำไปสู่ปัญหาด้านการเรียนในภายหลัง

ท้ายที่สุด เด็กเล็กอาจมีปัญหาในการจดจ่อกับการเรียนหากพวกเขามีปัญหาในการจัดการอารมณ์ ตัวอย่างเช่น หากเด็กประสบกับความโกรธหรือความเศร้าที่พลุ่งพล่านบ่อยๆ สิ่งนี้อาจขัดขวางความสามารถในการจดจ่อกับบทเรียนของพวกเขา ในทำนองเดียวกัน ความเครียดที่มากเกินไปจากปัญหาครอบครัวที่บ้านหรือการกลั่นแกล้งที่โรงเรียนอาจทำให้เด็กมีสมาธิจดจ่อกับงานได้ยาก

โดยสรุป มีเหตุผลหลายประการที่ทำให้เด็กประถมบางคนไม่ใส่ใจในการเรียนของพวกเขา และผู้ปกครองและครูจำเป็นต้องตระหนักถึงปัญหาที่อาจเกิดขึ้นเหล่านี้ตั้งแต่เนิ่นๆ เพื่อให้สามารถวางกลยุทธ์ที่เหมาะสมเพื่อช่วยสนับสนุนเส้นทางการเรียนรู้ของนักเรียน . ด้วยความเข้าใจและความอดทนจากทุกฝ่ายที่เกี่ยวข้อง ความท้าทายเหล่านี้สามารถเอาชนะได้และผู้เรียนรุ่นเยาว์สามารถใช้ศักยภาพสูงสุดทั้งในด้านวิชาการและอารมณ์